Ik ben met verlof: vertragen, cocoonen en wachten op de grote ontmoeting
Het is officieel: ik ben met verlof.
Ik ben nu 34 weken zwanger en mijn werk in de praktijk ligt stil. De laptop gaat binnenkort echt dicht en ik stap langzaam maar bewust uit de doe-modus en in de wacht-modus.
Dit is zo’n bijzonder moment. Het is letterlijk en figuurlijk een overgangsfase: van zorgen voor anderen naar zorgen voor mezelf en dat nieuwe leven dat ieder moment kan beginnen.
Met verlof: een bewuste keuze
Ik besloot rond 34 weken te stoppen met werken in de praktijk. Niet omdat het moest, maar omdat ik voelde:
dit is het juiste moment.
Bij mijn eerste zwangerschap werkte ik nog door tot ruim 36 weken, met kortere werkdagen. Nu – met een peuter rondlopend en een fysiek beroep – wist ik:
het is slimmer om eerder af te bouwen.
Die keuze geeft ruimte.
Rust.
En vertraging.
Wat verlof voor mij betekent
Verlof is voor mij niet “niks doen”.
Het betekent:
- langer in bad liggen
- echt tijd nemen voor zelfzorg
- rustig bewegen
- yoga
- ZwangerFit
- aandacht voor mijn lichaam
- bewuster leven in plaats van geleefd worden
Ik beweeg nog dagelijks, maar op mijn manier. Soms nog even fietsen onder de overkapping, soms yoga in mijn eigen yogakamer. En soms… gewoon op de bank.
Mijn lijf leidt nu.
Ik volg.
Nog heel even online bereikbaar
Tot ongeveer half december werk ik mijn administratie af en zorg ik dat alles netjes staat. Daarna gaat de laptop écht dicht — zakelijk gezien.
Fysieke consulten doe ik niet meer.
Maar online ben ik in deze laatste weken nog beperkt bereikbaar.
Mijn online aanbod blijft wél beschikbaar, zoals:
de 10 must do’s voor een optimale zwangerschap
En nu… wachten
Wanneer hij komt?
Geen idee.
Ergens tussen nu en maximaal twee weken na week 40.
Dat is de speelruimte.
Mijn wens is een natuurlijke bevalling, waarin mijn lijf zijn werk mag doen en ik in vertrouwen kan blijven. Ik bereid me mentaal voor, fysiek en emotioneel.
En nu is het:
wachten.
voelen.
naar binnen keren.
Ik ga nooit écht offline (denk ik)
Of er nog een aflevering komt vóór de geboorte?
Dat weet ik niet.
Misschien.
Misschien niet.
En misschien kom ik ineens online met:
hij is er.
Tot slot
Dit verlof voelt als een cadeautje.
Niet als stoppen, maar als verschuiven van aandacht.
Van buiten naar binnen.
Van moeten naar mogen.
Van doen naar zijn.
Ik ben dankbaar.
Klaar.
En heel benieuwd naar wie ons binnenkort komt ontmoeten.
