Aanwezig zijn in je eigen verhaal: waarom moeders ook op de foto horen

Na de bevalling van onze jongen komt Melissa Muilwijk bij ons thuis een middag fotograferen. Een middag om vast te leggen hoe mijn postpartum verloop écht is, een middag om vast te leggen hoe onze jongen is, hoe wij onze liefde geven, uiteraard ook met onze Mirthe erbij als grote zus.

Melissa Muilwijk verzorgt "day in the life" shoots, waarbij het gaat om de échte foto's in het dagelijks (postpartum) leven. En ze heeft een gastblog geschreven, welke je hieronder vindt. Wil ook jij unieke foto's van jullie "Day in the life"? Boek dan deze shoot bij Melissa Muilwijk.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Hoeveel foto’s heb je op je telefoon?

En hoeveel daarvan zijn van je kinderen? De meeste moeders maken in de eerste 4 jaar meer dan 20.000 foto’s van hun gezin. Het eerste hapje, het eerste stapje, schattig slapend in het autostoeltje. Maar bij bijna al die moeders ontbreekt er 1 belangrijk persoon op die foto’s: de moeder zelf.

Mijn laatste onderzoek op Instagram liet zien dat 75% van de moeders geen of bijna geen foto’s heeft waarop ze niet geposeerd hebben. Die hebben dus óf helemaal geen foto’s van zichzelf, óf alleen maar foto’s waarop ze stoppen met wat ze aan het doen zijn, om even op de foto te gaan.

De onzichtbare moeder

En dat is niet nieuw. Al sinds het allereerste begin van de fotografie is de rol van de moeder gereduceerd tot: zorgen dat het kind mooi op de foto staat. Voor 1900 zelfs verstopt onder een doek om hun kind rechtop te houden zonder zelf in beeld te komen. Maar ook nu nog. Kijk maar naar oude familiefoto’s. Er is altijd iemand bezig om het kind in de camera te laten kijken, zichzelf daarbij vergetend. Want “het gaat niet over ons”.

Een moeder die ik fotografeerde zei: “Ik heb duizenden foto’s van mijn kind op mijn telefoon. Maar van mezelf alleen wat selfies samen met de kleine." We maken onszelf onzichtbaar. En dat is zo jammer. 

De moeder die wél gezien mag worden

We stellen het vaak uit, op de foto gaan. Je wil het pas als je die laatste zwangerschapskilo’s kwijt bent. Of als je het jezelf eindelijk weer gegund hebt om naar de kapper te gaan. Of als je ooit weer het gevoel hebt dat je er “goed uitziet”. Ooit…

Maar hoe jij naar jezelf kijkt, is niet hoe je kind je ziet. Die ziet niet die extra kilo’s, uitgroei of rimpel. Die ziet gewoon mama. De veilige, warme, grappige, traantjespoetsende mama die er altijd is. Perfect, precies zoals ze nu is.

Van gemis naar missie

Toen mijn zoontje Imre ongeneeslijk ziek bleek, en we een onvermijdelijke uitvaart moesten voorbereiden, keek ik terug op onze foto’s. En het sneed dwars door me heen: ik stond er bijna nooit op. Ik was de fotograaf in huis. Letterlijk. “Laat mij maar doen, ik kan het beter”. En zo zorgde ik er zelf voor dat ik geen enkel bewijs had dat ik zijn moeder was. Ja de geboorteakte natuurlijk, de foto’s in het ziekenhuisbed vlak na zijn geboorte en een verdwaalde selfie. Maar foto’s over hoe het was? Hoe het was om de moeder te zijn van Imre? Hoe ik voor hem zorgde? Hoe we kroelden, boekjes lazen en stoeiden op het grote bed? Niks.

Gelukkig had ik nog tijd om daar iets aan te doen. Tijd om beelden van onze herinneringen te maken die lieten zien wie wij waren samen. Hoe we leefden, lachten, huilden, hielden van. En daar ligt de oorsprong van mijn missie: dat geen enkele moeder ooit nog onzichtbaar hoeft te verdwijnen uit het verhaal van haar gezin. Dat elke moeder op de foto mag staan. Echt, en gewoon zoals ze is.

Echte herinneringen, niet alleen foto’s

Daarom maak ik als documentair gezinsfotograaf in mijn fotoreportages geen geposeerde plaatjes, maar echte beelden van het leven zoals het is. Ik kom bij je thuis en leg de magie van het gewone leven voor je vast. Gewoon, in je favoriete outfit. Geen regie, geen perfect licht, gewoon het leven zoals het zich afspeelt, met alles wat daarbij hoort. Meest relaxte fotoshoot die je ooit hebt meegemaakt.

Ik kan natuurlijk niet iedere dag bij jou thuis komen fotograferen. Moeten we ook niet willen ;-) Maar die fijne momentjes wachten niet tot de volgende shoot.

En daarom bouwde ik de Memory Making Community. Geen cursus, maar een plek waar moeders vanaf het begin hun eigen verhaal kunnen vastleggen. Waar je in vijf minuten per week foto’s maakt van de momenten die er nu toe doen (het eerste badje, de slapende handjes, dat kleine hoofdje tegen je borst) én leert om ze meteen een plek te geven. Zo maken we samen het begin van jouw babyboek, terwijl de herinneringen nog vers zijn. Geen onoverkomelijke berg aan foto’s later, maar stap voor stap een liefdevol archief dat met jullie meegroeit.

Wat wil je je kinderen later over jou meegeven?

Selfies waar je half op staat? Een paar foto's van het kerstdiner? Of beelden waarin je echt zichtbaar bent? Waarop je ziet hoe je voor ze zorgde. Hoe je van ze hield. Dáár zit de herinnering. Dáár zit de verbinding. Wacht niet op het perfecte moment. Wees er nu – in beeld, en in liefde.

Wil jij ook niet langer degene zijn die altijd achter de camera staat? De kortste weg is een maandje meedoen in de Memory Making Community.

Gratis, gewoon om te proberen. En gezellig. Want in 5 minuten per week (die kun je altijd wel ergens vinden) maak je nu foto’s waar je zelf op staat, kun je ontdekken hoe je leuke spontane foto’s maakt van je gezin én helpen we je met het maken van alle albums die je je nu al voorgenomen hebt te maken. Met een cursus, een challenge en/of een liefdevolle schop onder je kont. Net waar jij nu het meest behoefte aan hebt.

Melissa Muilwijk -  Melissa Muilwijk fotografie